تأثیر رفتار والدین در شکل‌گیری گفت‌و‌گوی درونی کودک

 بچه‌ها تو سال‌های اول زندگی، درست نمی‌تونن خودشون رو ارزیابی کنن.
اون چیزی که پدر و مادر درباره‌شون می‌گن، کم‌کم می‌شه بخشی از «باور درونی»شون.

مثلاً:

اگه دائم به بچه‌ت بگی «حواست کجاست؟»، اون توی ذهنش یاد می‌گیره بگه: «من همیشه حواس‌پرت‌ام.»

اگه وقتی اشتباه می‌کنه بهش بگی «آدم باهوش هم ممکنه اشتباه کنه»، اون یاد می‌گیره با خودش مهربون باشه.

اگه دائم سرزنش شه، تو بزرگ‌سالی هم خودش رو ول نمی‌کنه.

پس گفت‌و‌گوی درونی یه بچه، نتیجه‌ی مستقیم «رفتار کلامی و غیرکلامی والدین» باهاشه.