اعتیاد به روابط و وابستگی ناسالم
تا حالا شده از یه رابطه نتونی دل بکنی، با اینکه می‌دونی اذیتت می‌کنه؟
یا شده حس کنی بدون یه نفر خاص، انگار نمی‌تونی زندگی کنی؟
اگه آره، ممکنه درگیر چیزی باشی که بهش می‌گن وابستگی ناسالم یا حتی اعتیاد به رابطه.
این مقاله قراره بهت کمک کنه بفهمی این وابستگی دقیقاً چیه، از کجا میاد، چه نشونه‌هایی داره و مهم‌تر از همه، چطور می‌تونی ازش رها شی.
فرق عشق واقعی با وابستگی ناسالم چیه؟
اول از همه باید یه چیزو روشن کنیم:
عشق، سالمه. وابستگی، نه.
وقتی عاشق یه نفر می‌شی:
۱. بهش احترام می‌ذاری
۲. دوست داری باهاش رشد کنی
۳. اگه نباشه، ناراحت می‌شی ولی از هم نمی‌پاشی
اما وقتی وابسته‌ای:
۱. از تنهایی می‌ترسی
۲. مدام نگران از دست دادنی
۳. خودتو فراموش می‌کنی فقط که اون خوشحال باشه
۴. اگه یه روز ازت فاصله بگیره، حالت بد می‌شه، انگار دنیا تموم شده
وابستگی یعنی نمی‌تونی «بدون اون آدم» خودت رو حس کنی. انگار تکه‌ای از وجودت رو داده باشی بهش.
چرا بعضیا به رابطه معتاد می‌شن؟
وابستگی ناسالم معمولاً ریشه در گذشته داره. مخصوصاً وقتی:
۱. توی بچگی محبت کافی نگرفتی
۲. دائم تو ترس طرد شدن بزرگ شدی
۳. یاد نگرفتی که خودت کافی هستی
۴. هویتت رو فقط از «دیگری» تعریف کردی
وقتی خودت رو دوست نداشته باشی، دنبال کسی می‌گردی که بهت حس ارزش بده. و اینجاست که پات تو دام می‌افته…
نشونه‌های آدمی که وابسته‌ست
۱. ترس از تنها موندن، حتی وقتی تو یه رابطه‌ی سمیه
۲. مدام نگران اینکه طرف مقابلش ترکش کنه
۳. از خودش می‌گذره فقط که رابطه حفظ بشه
۴. نمی‌تونه نه بگه، حتی اگه خواسته‌ی طرف مقابل غیرمنطقی باشه
۵. بعد از تموم شدن یه رابطه، سریع می‌ره سراغ یه رابطه‌ی دیگه
۶. بدون طرف مقابل، احساس پوچی یا بی‌ارزشی می‌کنه
اگه خودت رو توی اینا دیدی، بدون که تنها نیستی و این وضعیت قابل تغییره.
چرا باید از این وابستگی بیای بیرون؟
چون وابستگی، آرامش نمیاره. فقط یه ترس دائمیه از دست دادن.
۱. باعث می‌شه مرزهای شخصیتیت رو بشکنی
۲. حس عزت‌نفستو ازت می‌گیره
۳. انتخاب‌هات بر اساس نیاز به تایید شدن می‌شن، نه خواسته‌های واقعیت
۴. و مهم‌تر از همه، نمی‌ذاره رابطه سالم و دوطرفه بسازی
تو لیاقت یه رابطه سالم، آروم و محترمانه رو داری؛ نه یه رابطه‌ای که توش همیشه نگران باشی «نکنه بره».
چطور خودتو نجات بدی؟
۱. اول قبول کن که مشکل وجود داره
وقتی بدونی وابستگی داری، قدم اول رو برداشتی. قضاوت نکن خودتو، فقط ببین چه چیزایی باعثش شده.
۲. به خودت برگرد
خودتو بهتر بشناس. چی دوست داری؟ چی حالت رو خوب می‌کنه؟ جدا از رابطه، کی هستی؟
بعضی وقتا انقدر تو رابطه گم می‌شیم که یادمون می‌ره خودمون کی‌ایم.
۳. با تنهایی آشتی کن
تنهایی دشمن نیست. فرصتیه برای شناخت بیشتر خودت.
یاد بگیر تنها بودن با «تنها موندن» فرق داره. تو می‌تونی تنها باشی، ولی حس بدی نداشته باشی.
۴. مرز بذار
یاد بگیر که نه بگی. نیازهای خودتو به رسمیت بشناسی.
مرز داشتن یعنی به خودت احترام می‌ذاری.
۵. با یه تراپیست صحبت کن
راستش بعضی زخم‌ها با خوددرمانی خوب نمی‌شن.
اگه احساس می‌کنی ریشه‌ی این وابستگی خیلی عمیقه، بهتره با یه مشاور حرفه‌ای صحبت کنی. اون می‌تونه بهت کمک کنه از گذشته‌ت رها شی، عزت‌نفست رو بسازی و یه رابطه سالم یاد بگیری.
تو تنها نیستی...
خیلی از آدم‌ها با این چالش درگیرن. مخصوصاً تو دنیایی که مدام به ما می‌گه “باید یکی رو داشته باشی”.
ولی واقعیت اینه که تو، به تنهایی، کامل و ارزشمندی.
رابطه باید یه چیز اضافه باشه، نه چیزی که هویتت رو بسازه.
حرف آخر
اگه حس می‌کنی توی یه رابطه گیر کردی، یا از ترس تنها موندن مدام تو رابطه‌های اشتباه میری، وقتشه یه کاری برای خودت بکنی.
توی سایت روانشناس می‌تونی با تراپیست‌های حرفه‌ای صحبت کنی.
کسایی که بدون قضاوت، کمکت می‌کنن بفهمی چی شد که به اینجا رسیدی و چطور می‌تونی خودتو نجات بدی.
تو برای خودت کافی هستی.
عشق واقعی اول باید از خودت شروع شه… بعدش بقیه هم میان.